آستین‌بلند

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آستین/بلند/

صفت

آستین‌بلند

1. ویژگی لباسی که آستین آن تا مچ دست است.

   پیراهن آبی گلدار آستین بلند پوشیده بود. «حاج‌سید‌جوادی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن