آستین‌زدن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آستین/زدن/

اسم مرکب[ویرایش]

آستین‌زدن

  1. (قدیم): آستین بر سر کسی زدن؛ و به مجاز راندن و دور کردن او.
    شاید که آستینت بر سر زنند سعدی/ تا چون مگس نگردی گِرد شکر دهانان «سعدی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن