آسمان

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• تندر

ریشه‌شناسی

• پهلوی

آوایش

• /آس/مان/

اسم

آسمان

اسم مرکب

1. سپهر، فلک.

   آسمان ممکن است به دو قسمت آسم - آن قابل تجزیه باشد، و استنباط کلی از اصطلاح فوق یعنی همیشه آویخته، همیشه آویزان است.

2. هر یک از طبقات هفتگانه یا نُه گانه افلاک در نظر قدما.
3. یکی از ایزدان.
4. روز بیست و هفتم از هر ماه خورشیدی.

مثال

1. آسمان به زمین آمدن کنایه از: اتفاق خارق العاده افتادن و نظم امور را به هم زدن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• آلمانی: Himmel ^de
• اسپانیایی: cielo ^es
• اسلواکیایی: obloha ^sk، nebo ^sk
• انگلیسی: sky ^en، heaven ^en
• ایتالیایی: cielo ^it
• پرتغالی: céu ^pt
• تاجیکی: осмон
• ترکی استانبولی: gök ^tr
• چکی: obloha ^cs، nebe ^cs
• روسی: небо ^ru
• عبری: שמיים (šamayím)
• فرانسوی: ciel ^fr
• هلندی: hemel ^nl
• یونانی: ουρανός ^el
• ایتالیایی: اسم: *cielo
• انگلیسی: welkin
• sky
• olympus
• loft
• height
• heaven
• firmament
• uranology
• tramp
• thunder

• skyward
• skyscraper
• skyey
• skiey
• serene
• primum mobile
• milky way
• hypaethral
• heavenward
• blue
• azure
• zenith
• sky blue
• gloom
• uranological
• uranographical
• uranographic
• sky high
• ascension
• ascension day
• uranography
• bellow
• uranus
• skyline
• astrodome
• thunderhead

منابع

• فرهنگ فارسی: محمد معین، مصحح: عزیزالله علیزاده، تهران: نامن، 1381، (شش جلدی) 5462 صفحه.