پرش به محتوا

آسودن‌گاه

از ویکی‌واژه

فارسی

ریشه لغت

فارسی

آوایش

/آسودَن/گاه/

اسم مرکب

آسودن‌گاه

(قدیمی): محل و مکان استراحت.
در هنگام زمستان، کنار تنور و آسودنگاه، جای اوست. «افلاکی»

منابع

فرهنگ بزرگ سخن

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=آسودن‌گاه&oldid=869547»