آسوده‌کردن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آسوده/کردَن/

مصدر فعل متعدی[ویرایش]

آسوده‌کردن

  1. راحت کردن، آرام کردن.‌ خیال کسی را راحت کردن.
    اقامت این امر ایشان را آسوده کرد. «حاج‌سیاح»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن