آسیای‌بزرگ

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آسیای/بُزرگ/

اسم مرکب

آسیای‌بزرگ

1. (جانوری): دندان آسیای بزرگ، دندان.
2. حوزه: [پزشکی-دندان‌پزشکی]: هر یک‌ از خَلفی‌ترین‌ دندان‌های‌ هر چارَک‌ دندانی‌ که‌ تعداد آنها در دندانگان‌ شیری‌ دو عدد و در دندانگان‌ دائمی‌ سه‌ عدد است‌. مترادف آسیا.

منابع

• فرهنگ لغت بزرگ

«آسیای بزرگ» هم‌ارزِ «molar, molar tooth, dentes molares»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر ششم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶