آسیای‌کوچک

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آسیای/کوچک/

اسم مرکب

آسیای‌کوچک''

1. (جانوری): دندان آسیای کوچک؛ دندان.
2. حوزه: [پزشکی-دندان‌پزشکی]: چهارمین‌ و پنجمین‌ دندان‌ از خط‌ میانی‌ در هر چارَک‌ دندانگان‌ دائمی‌ که‌ بعد از نیش‌ و قبل‌ از دندان‌های‌ آسیا قرار دارند. مترادف پیش آسیا.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«آسیای‌ کوچک» هم‌ارزِ «premolar, bicuspid tooth, bicuspid, dentes premolar, premolar teeth»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر ششم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶