پرش به محتوا

آسیمه‌سر

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آسیمِه/سَر/

صفت مرکب

[ویرایش]

آسیمه‌سر

  1. (قدیم): سراسیمه. نک آسیمه.
    به لشکرگه آمد به گردَن سپر/ پیاده پُر از گَرد و آسیمه‌سر «فردوسی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین