آس آوردن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آس/آوردن/

مصدر فعل لازم[ویرایش]

آس‌آوردن

  1. (گفتگو): خوش‌شانس بودن.
    آس آوردی که زود دوستت را پیدا کردی.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن