پرش به محتوا

آشاماندن

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آشاماندن/

مصدر فعل متعدی

[ویرایش]

آشاماندن

  1. بن مضارع آشامان. خوراندن نوشیدنی به کسی.
    نیاشامم تا مرا نیاشامند. «جامی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن