آشاماندن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آشاماندن/

مصدر فعل متعدی[ویرایش]

آشاماندن

  1. بن مضارع آشامان. خوراندن نوشیدنی به کسی.
    نیاشامم تا مرا نیاشامند. «جامی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن