آشناوری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آشنا/وَری/

اسم مرکب

آشناوری

1. (قدیم): شناگری.

   مردم تا آشناوری نیاموزد، اندر آب غرقه شود. «ناصرخسرو»

2. کسی که همنشینی با او دلپذیر باشد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین