آشکوخیدن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آشکوخیدَن/

اسم مرکب[ویرایش]

آشکوخیدن

  1. سکندری رفتن، سکندری. لغزیدن.
    آشکوخد بر زمین هموار بر/ همچنان چون بر زمین دشوارتر «فرخی‌یزدی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن