پرش به محتوا

آشیبیدن

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]

/آشیبیدَن/

اسم مرکب

[ویرایش]

آشیبیدن

  1. (قدیم): بن مضارع آشیب؛ ستیزه کردن.
    کس با تو نیاشیبد که‌ش بخت بنفریبد/ اقبال تو نشکیبد کو را نکشد در حین. «مختاری»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن