پرش به محتوا

آش‌گل‌گیوه

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آشِ/گِل/گیوه/

اسم مرکب

[ویرایش]

آش‌گل‌گیوه

  1. (گفتگو): آشی بدمزه و بی‌خاصیت.
    آش گل‌گیوه پخته، خودش هم نمی‌تواند بخورَد.

مترادف‌ها

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن