آش

فارسی

نوعی آش یا سوپ

ریشه لغت

• زبان معیار باستان

آوایش

• /آش/

اسم

آش

1. غذای آبداری که از حبوبات و روغن و سبزی و مانند آن درست کنند.
2. آهار و مایعی که برای دباغی پوست حیوانات به کار برند

مثال

1. آش برای کسی پختن: توطئه‌ای برای کسی ترتیب دادن.
2. آش همان آش کاسه همان کاسه: وضع به همان منوال است که بود، هیچ تغییر نکرده‌
3. آش را با جاش بردن: کنایه از آدم طمع کاری که علاوه بر آش به کاسه آن نیز نظر دارد، کسی که انتظار بی‌مورد و بیش از حق خود دارد.

زبان دیگر

• بهاری

کهن‌واژه

1. به معنی گشودن، بازکردن در برخی زبان‌ها و گویش‌های ایرانی. آچ.
2. آش و ش پسوند ویژه زبان کاسی.

---

ترجمه
انگلیسی: soup ایتالیایی: اسم minestra آلمانی: Suppe de zuppa انگلیسی: pottage potage stirabout porringer patchwork mishmash loblolly jambalaya hotchpotch busybody eager beaver side dish

منابع

• فرهنگ لغت معین