آش
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- نیاهندوایرانی
آوایش
[ویرایش]- /آش/
اسم
[ویرایش]
آش
- غذای آبداری که از حبوبات و روغن و سبزی و مانند آن درست کنند.
- آهار و مایعی که برای دباغی پوست حیوانات به کار برند
مثال
[ویرایش]
- آش برای کسی پختن: توطئه‌ای برای کسی ترتیب دادن.
- آش همان آش کاسه همان کاسه: وضع به همان منوال است که بود، هیچ تغییر نکرده
- آش را با جاش بردن: کنایه از آدم طمع کاری که علاوه بر آش به کاسه آن نیز نظر دارد، کسی که انتظار بی‌مورد و بیش از حق خود دارد.
زبان دیگر
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- بهاری
اسم
[ویرایش]––––