پرش به محتوا

آلاخون‌والاخون

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آلاخون/والاخون/

صفت مرکب

[ویرایش]

آلاخون‌والاخون

  1. (گفتگو): سرگردان، در‌به‌در، بی‌خانمان، بی‌پناه.
    برای پیدا کردن کار در خیابان‌ها آلاخون والاخون بود.

واژه‌های مشتق شده

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین