آلودگی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آلودِگی/
حاصل مصدر[ویرایش]
آلودگی
- وضع و حالت آلوده. آمیختگی با چیزهای غیر همجنس بویژه با چیزهای کثیف.
- ناپاکی، آلایش، لکه. عادت به اعمال زشت. گناه، فسق.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین