آمد‌نیامد

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آمَد/نیامَد/

صفت مرکب

آمد‌نیامد

1. (گفتگو): خوش‌یمنی و بدیمنی.
2. آمد و نیامد، فرخنده بودن و نبودن.

گفتگو

1. آمد و نیامد داشتنِ کسی یا چیزی کنایه از: خوش‌یمن یا بدیمن بودنِ او یا آن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین