آموختگار

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آموخت/گار/

صفت[ویرایش]

آموخت‌گار

  1. (قدیم): خو کرده، عادت کرده، آمخت‌گاری.
    نگر به آموخت‌گارم نگیری و پس از این بازنیایی «محمدبن‌منور»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن