آنا
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- ایرانی
آوایش
[ویرایش]- /آنا/
اسم
[ویرایش]
آنا
- (آذری): به معنی مادر، کسی که تو را زاده است.
- (بهاری):مترادف بگیر در زبان فارسی؛ زمانی صرف می‌گردد که آنچه در دست داری بخواهی بسپاری به دیگری.
قید
[ویرایش]آناً
سنسکریت
[ویرایش]- واژه آنا از شاوراسنی پراکریت به ارث رسیده است𑀆𑀯𑁂 (āve) + ـنا (-nā، پسوند کلامی)، که اولین عنصر آن از سانسکریت است.+ ـنا (-nā، پسوند کلامی)، که اولین عنصر آن از سنسکریت आप् (ap، «رسیدن») است. شکل کامل آیا (āyā) ممکن است از سنسکریت आगत (ā́gata، «رسیده») مشتق شده باشد.
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]برگردان‌ها
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس