آنت

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آنْت/

شبه‌جمله

آنْت

1. شگفتا، زهی.

ضمیر

آنَت

1. آن.
2. آنت برای آن است که ایشان‌اند گروهی که نمی‌دانند.‌«ترجمه‌تفسیرطبری»

کهن واژه

1. آنَت ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش یا کلمه آن - عت قابل تجزیه باشد؛ که مفهوم کلی از اصطلاح فوق فرد یا شخص دائم سوگند بوده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس