آندن

فارسی

ریشه لغت

• زبان معیار باستان

آوایش

• /آن/دُن/

اسم مرکب

آندن

1. برگشتن، برگشت مکرر، مانند دائماً بخت برگشته، دائماً بدبیاری آوردن و مانند آنها در دنیای باستان.

   آندُن در زبان معیار باستان به دو بخش آن - دُن قابل تجزیه است. دُنَرگهَ.

منابع

• فرهنگ شمس