آنو
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
اکدی
آوایش[ویرایش]
- [آن/نو]
اسم[ویرایش]
آنو
- آنو پیشوند اصطلاح مرکب یا شبه جمله آنوبانی‌نی روی اسامی خدایان مأخوذ بوده‌است.
- اما راجع به تکرار تحریر آنو (an-nu) البته آن را باید نو خواند. یعنی: اندیشه‌نگاری آن (an) برای نام خدای آنو (an-nu)، باضافه تکمله صوتی نو (nu) این نام به معنی آنو که ما را آفرید می‌باشد.
منابع[ویرایش]
- تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|