آهنگری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهَن/گَری/

حاصل مصدر

آهنگری

1. عمل و شغل آهنگر.
2. (فنی): تعمیر و تعویض قسمت‌های فلزی خودرو شامل شاسی، جلوبندی، و فنرهای تخت در خودروهای سنگین.
3. (مواد): فرآیند شکل دادن فلزات از طریق پتک زدن یا پرسکاری.
4. جایی که در آن وسایل آهنی میسازند، دکان آهنگر، کارگاه.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن