آهن‌خا

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهَن/خا/

صفت

آهن‌خا

1. (قدیم): ویژگی آنکه اشیای آهنی را با دندان میخاید تا ببُرّد. و به مجاز قوی و‌زورمند. آهن‌خای.
2. کسی که آهن را با دندان نرم کند. کنایه از: اسب سرکش و پرزور.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین