پرش به محتوا

آهوست

از ویکی‌واژه

فارسی

ریشه لغت

شاهنامه

آوایش

/آهوست/

آهوست

منسوب به آهو؛ زشتی، ناپاکی. عیب و نقص در اندام.
گر آهوست بر مرد موی سپید/ ترا ریش و سر گشت چون خنگ بید «فردوسی»

منابع

شاهنامه

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=آهوست&oldid=870506»