آهوست

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • شاهنامه

آوایش[ویرایش]

  • /آهوست/

[ویرایش]

آهوست

  1. منسوب به آهو؛ زشتی، ناپاکی. عیب و نقص در اندام.
    گر آهوست بر مرد موی سپید/ ترا ریش و سر گشت چون خنگ بید «فردوسی»

منابع[ویرایش]

  • شاهنامه