آهو‌گرفتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهو/گرفتَن/

مصدر فعل لازم

آهوگرفتن

1. اقدام به شکار کردن بویژه شکار آهوی دشت و صحرا.
2. (قدیم): عیب گرفتن. دچار بیماری شدن، معیوب شدن.

   دو گوش و دو پای من آهو گرفت/ تهی دستی و سال نیرو گرفت. «فردوسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن