پرش به محتوا

آوار‌کردن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آوار/کردَن/

مصدر فعل متعدی[ویرایش]

آوارکردن

  1. از بالا به پایین آوردن و پهن کردن؛ انداختن.
    او از روی دیوار، خودش را روی ماشین آوار کرد.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن