پرش به محتوا

آوازه‌افتادن

از ویکی‌واژه

فارسی

ریشه لغت

فارسی

آوایش

/آوازه/اُفتادَن/

مصدر فعل لازم

آوازه‌افتادن

آوازه در افتادن، شایع شدن؛ پخش و پراکنده شدن خبر.
آوازه درافتاده که پیغامبری بیرون خواهد آمد. «ترجمه تفسیر طبری»

منابع

فرهنگ بزرگ سخن

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=آوازه‌افتادن&oldid=875233»