آواز‌دادن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آواز/دادَن/

مصدر فعل متعدی

آوازدادن

1. گفتن چیزی با صدای بلند، صدا کردن، فرا خواندن.

   از همان دور آواز داد که خوشامدید. «جمال‌زاده»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین