آواز‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آواز/کردَن/

اسم مرکب

آوازکردن

1. برخاستن صدا از چیزی؛ تولید صدا کردن.
2. (قدیم): بانگ برآوردن. صدا کردن. فرا خواندن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن