صدا

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /صِدا/

اسم[ویرایش]

صدا

  1. آنچه شنیده می‌شود، احساس ناشی از تحریک شدن اعصاب شنوایی، ارتعاش مکانیکی، که بر اعصاب شنوایی اثر می‌گذارند و باعث شنیدن می‌شوند، آوا، صوت، پژواک، انعکاس صوت، بانگ، آواز.
  2. آنچه که شنیده می‌شود.

استعاره[ویرایش]

  1. صدای چیزی را درنیاوردن کنایه از: درباره آن با کسی سخن نگفتن و رازش را فاش نکردن.
  2. صدای کسی را درآوردن کنایه از: موجب خشم و اعتراض او شدن.
  3. صدای کسی از جای گرم درآمدن کنایه از: غافل و بی‌خبر بودن، از دشواری‌ها خبر نداشتن.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین