آپارده

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• آپاردی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /آپاردِ/

صفت

آپاردِ

1. (گفتگو): چیزی یا کسی را با اجازه یا بدون اجازه گرفتن و بردن، مانند اتومبیل خویشان را امانت گرفته و ببرند.
2. (کنایه): ربودن، دزدیدن؛ مانند کلاغی که سر بزنگاه جوجه‌ای برباید.

   ماَمورلَر توت دِ آپار دِ.

   ماموران گرفتن بردن.

منابع

• فرهنگ شمس