آژدن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • شاهنامه

آوایش[ویرایش]

  • /آژدَن/

مصدر فعل متعدی[ویرایش]

آژدن

  1. (قدیمی): آجیدن. صیقلی کردن. جریحه‌دار کردن.
    کنون نیزه و گُرز باید زدن/ همه چشم دشمن به تیر آژدن «فردوسی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس