آجیدن
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آجیدَن/
مصدر فعل متعدی[ویرایش]
آجیدن
- بن مضارع آجین: فرو بردن سوزن، نشتر، و مانند آنها در چیزی. آژدن.
- سوزن زدن، بخیه زدن ؛ فرو بردن سوزن، درفش، نیشتر و مانند آن در چیزی.
- آجدار و دندانه‌دار کردن چیزی، آجیده دوزی کردن.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن