آکل
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /آکَل/
[ویرایش]
آکَل
- (قدیم): مخفف آقا کربلایی، عنوانی معمولا برای مردان مسن.
- آکل عباس، آکل حسین، و نیز کربلایی.
صفت[ویرایش]
آکِل
- خورنده.
- چونکه دست خود به دست او نهی/ پس ز دست آکلان بیرون جهی. «مولوی»
واژههای مشتق شده[ویرایش]
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین