آکل

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /آکَل/

[ویرایش]

آکَل

  1. (قدیم): مخفف آقا کربلایی، عنوانی معمولا برای مردان مسن.
    آکل عباس، آکل حسین، و نیز کربلایی.

صفت[ویرایش]

آکِل

  1. خورنده.
  2. چونکه دست خود به دست او نهی/ پس ز دست آکلان بیرون جهی. «مولوی»

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]


برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین