آگین

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آگِین/

اسم

آگین

1. (قدیم): پَر، پتبه، پشم و مانند آنها، که بالش، لحاف، و تشک را با آن پُر می‌کنند. پُر، انباشته.
2. در ترکیب با کلمات به معنی آلوده، انباشته، اندوده می‌آید: زرآگین، زهرآگین، گوهرآگین.

واژه‌های مشتق شده

• آگین‌کردن

---

برگردان‌ها

انگلیسی: full of mixed with

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین