آگین‌کردن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آگِین/کردَن/

مصدر فعل متعدی[ویرایش]

آگین‌گردن

  1. (قدیم): آلودن، اندودن.
    همی گفت اگر دخمه زرّین کنم/ ز مشگ سیه گِردَش آگین کنم. «فردوسی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن