پرش به محتوا

آیفت‌کردن

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آیفت/کردَن/

مصدر فعل لازم

[ویرایش]

آیفت‌کردن (قدیم)

  1. جاحت خواستن؛ طلب کردنِ نیاز.
    ناسزا را مکن آیفت که آبت بشود/ به سزاوار کن آیفت که ارجت دارد. «دقیقی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن