ئوآ
فارسی
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- نیاهندوایرانی
آوایش
[ویرایش]- [ئوآ]
اسم
[ویرایش]ئوا
- به زبان فارسی، آباد و آبادانی است. اصطلاحات جغرافیایی بسیاری مختوم به «ئوآ» هستند.
- هر روستا و شهری که در زبان فارسی به «آباد» ختم می‌شود مانند حسن‌آباد یا پارس‌آباد، در زبان آذری به حسن‌ئوآ یا پارس‌ئوآ تلفظ می‌شود.
ریشه‌شناسی ۲
[ویرایش]قید
[ویرایش]ئوآ
- ~ به معنی آباد و آبادی گویش بهاری.
- خراب قالَیْن مَدئوآ، بی کَن ائولَیْن ایککه هووآ.
- خراب بمانی مادآباد، یه روستایی با دو هوا.
- خراب قالَیْن مَدئوآ، بی کَن ائولَیْن ایککه هووآ.
برگردان‌ها
[ویرایش]
|