اباحة

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِباحة/

اسم مرکب

اباحة

1. گاهی برخی واژه‌های عربی بهتر از واژه‌های فارسی کهنه بودن واژه را نشان می‌دهند و این حاکی از سیطره زبان معیار باستان بر جهان باستان است. اباحت.

کهن واژه

1. اباحت ممکن است به دو بخش اَبا - حت قابل تجزیه باشد؛ که احتمالا در زبان معیار باستان به صورت «اباعت» تکلم می‌شده است.

منابع

• فرهنگ شمس