پرش به محتوا

ابرع

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /اَبرَع/

صفت

[ویرایش]

ابرع (قدیم)

  1. سرآمد دیگران در دانش و هنر و مانند آنها.
    جناب مجد مجلس سامی، امیر حکیم، امام عالِم، ابرع و اورع. «خاقانی‌شروانی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن