پرش به محتوا

ابرع

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /اَبرَع/

صفت[ویرایش]

ابرع (قدیم)

  1. سرآمد دیگران در دانش و هنر و مانند آنها.
    جناب مجد مجلس سامی، امیر حکیم، امام عالِم، ابرع و اورع. «خاقانی‌شروانی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن