پرش به محتوا

ابروگشاده

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /اَبرو/گُشادِ/

صفت مفعولی

[ویرایش]

ابرو‌گشاده (قدیم)(مجاز)

  1. دارای چهره خندان؛ خوشرو.
    چون وا نمی‌کنی گرهی، خود گره مشو/ ابرو گشاده باش چو دستت گشاده نیست. «صائب‌تبریزی»

برگردان‌ها

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن