پرش به محتوا

ابرگین

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /اَبر/گِین/

صفت[ویرایش]

ابرگین (قدیم)

  1. ابر آلود.
    در شب ابرگین غم، مشعله‌ها درآوری/در دل تنگ پُر گره پنجره باز می‌کنی. «مولوی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن