پرش به محتوا

ابن‌اللبون

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /اِبنُ‌اللَبون/

اسم مرکب

[ویرایش]

ابن‌اللبون (قدیم)

  1. بچه نرّینه شتر.
    صبر شیر اندر میان فرث و خون/ کرده او را ناعشِ ابن‌اللبون. «مولوی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن