ابوالعجب

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبؤل/عجَب/

صفت

ابوالعجب (مجاز)‎

1. آنکه یا آنچه باعث شگفتی شده باشد، بسیار شگفت‌انگیز. هر چیزی که شگفتی آورد. بوالعجب.
2. (قدیم): شعبده‌باز، بازیگر.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین