اتاق‌داری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اُتاق/داری/

حاصل مصدر

اتاقداری (منسوخ)‎

1. عمل و شغل اتاق‌دار.
2. عمل کسی که روسپی‌خانه را اداره می‌کرد.

   دیگر به درد زندگی نمی‌خوری، باید ... بروی اتاق‌داری راه بیندازید. «جعفر شهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن