اتباع

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَتباع/

اسم

اَتباع (سیاسی)‎

1. مردمی که از جهت حقوقی عضو یک کشورند. جمعِ تابع، تابعین، پیروان.
2. (قدیم)‎: پیروان و معتقدان کسی یا چیزی. چاکران و خدمتکاران.
3. پیروی کردن، در پی رفتن. بازپس داشتن، در پی فرستادن. واپس کردن. حواله کردن چیزی به کسی.

اسم مصدر

اِتباع (ادبی)‎

1. آوردن لفظی مهمل و بی معنی یا فاقد معنی روشن به همراه لفظ بی معنی، اسم، یا صفت، برای تأکید و گسترش معنی یا بیان نوع مفهوم جنس.

مصدر متعدی

اِتِِّباع

1. پیروی کردن، اطاعت و فرمانبرداری، درپی رفتن و رسیدن به کسی.

کهن‌واژه

1. اَتباع ممکن است در زبان معیار باستان به صورت اَت - باع قابل تجزیه باشد؛ که اشاره به شخص یا کسی بوده که ویژگی‌هایی داشته است برخلاف عرف جامعه داشته است.

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی bill of rights

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس