پرش به محتوا

اتقیا

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /اَتقِیا/

اسم مرکب

[ویرایش]

اتقیا (قدیم)

  1. پرهیزکنندگان از گناه.
    دیباچه مروّت و سلطان معرفت/ لشکرکش فتوّت و سردار اتقیا. «سعدی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ‌ سخن