اتو‌زده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اُتو/زَده/

صفت مفعولی

اتوزده

1. اتو کرده.

   هر روز صبح ... با سرداریِ سیاه، دکمه‌های انداخته، شلوار اتو زده ... گام‌های مرتب برمی‌داشت. «صادق هدایت»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن